Afscheid nemen bestaat niet

Ik ben altijd al slecht geweest in afscheid nemen. Waarom weet ik eigenlijk niet, maar ik word er een beetje ongemakkelijk van.

Bij de vorige (tijdelijke) emigratie naar Denver, heb ik afscheid genomen van vrienden en familie, maar onze bruiloft in Frankrijk stond toen al binnen 2 maanden gepland. Het was dan ook een vooruitzicht van snel weer wederzien. Dat maakte het makkelijk om te zeggen, “het is geen echt afscheid, ik zie je snel weer”.

Ook deze keer stond een huwelijksfeest al gepland, 2 weken ná de verhuisdatum. Dit keer voor ons 5 jarig jubileum. Ideaal om nog wat tijd te spenderen met vrienden én het afscheid te bagatelliseren. Dat maakte het makkelijker om te genieten van de afscheidsborrels op ons werk en de afscheidsetentjes met vrienden. De meeste zag ik immers binnen een paar weken weer.

Toen Thijs en ik 5 jaar geleden trouwden hebben we dit gevierd met een weekend bruiloft in Frankrijk. Wij vonden dit een groot succes en spraken af om elke 5 jaar weer een groot feest te geven. De wedding 2.0 in Frankrijk stond al gepland voordat onze emigratieplannen concreet waren, maar kwam nu perfect uit met de verhuizing.

Het weekend was voor mij alles wat ik er van verwacht had. De liefde weer uitspreken, lekker eten en drinken en tot laat dansen bij het zwembad. Vrijdagavond ‘poolparty’ en zaterdag spraken wij opnieuw onze geloften uit. Het was een heel mooi moment om naar elkaar uit te spreken hoe veel we van elkaar houden en hoe happy we zijn met onze beslissing om te emigreren naar Frankrijk. In het dagelijks leven, vergeten wij (lees: ik) dit weleens tegen elkaar te zeggen.

Ook de mooie woorden van onze getuigen hebben mij geraakt. Wat een lieve vrienden hebben wij toch! Als ik er een paar zou kunnen meeverhuizen, zou ik het meteen doen.

Het feest vond plaats bij de moeder van Thijs, maar ook konden we ons nieuwe huis al aan de gasten laten zien. Zaterdagmiddag reden we door de wijnvelden richting Régnié-Durette om ons nieuwe stulpje te bewonderen. De reacties waren super leuk en enthousiast. Dat maakte me trots op onze beslissing en het avontuur dat komen gaat.

Niet iedereen kon erbij zijn. Bijvoorbeeld mijn vriendinnetje die net was bevallen. De baby heb ik dan ook nog niet in real-life gezien. Ik weet niet wanneer ik weer een keer naar Nederland ga of wanneer zij hier langs komt. Hierdoor besef ik me nu dat ik echt verhuisd ben en niet alleen op een lange vakantie ben. Verjaardagen, geboortes, feestdagen en feestjes zal ik missen.

Een andere vriendin logeert de hele maand bij ons in het nieuwe huis, om te helpen klussen en om onze nieuwe plek te beleven. Ik moet zeggen, dat is wel fijn hoor. Andere bezoeken van vrienden en familie staan al gepland. Ik realiseer me dat het dagelijks contact met mensen uit Nederland minder zal worden, maar dat halen we des te meer in tijdens de bezoekjes én natuurlijk tijdens de komende 5-jarige jubileum feesten!

Kortom; afscheid nemen bestaat niet!