Emigreren naar Frankrijk, één jaar verder.

In mijn vorige blog begon ik al over het éénjarige jubileum van ons emigreren naar Frankrijk. Tijd om even terug te blikken op ons eerste jaar. En wat tips te geven voor wie droomt van emigreren naar een ander land.

Waarom emigreren?

Wij waren op zoek naar rust, een minder gehaast leven en meer leven buiten in de natuur. Frankrijk was al meteen onze droom bestemming. Bijna waren we in Denver gebleven wat op dat moment ook een heel fijn leven was. Maar ik ben nu zo blij dat we hier wonen!

Natuurlijk kun je rationeel afwegen welk land of woonplaats het meest geschikt is voor jouw dromen. Maar soms is het ook gewoon een gevoel dat je niet duidelijk kunt beargumenteren. Er is volgens mij niets mis met beslissingen te baseren op gevoel (oké, misschien met een vleugje realisme).

Mijn tip: Volg je droom en wees niet te bang om te falen. Het ergste wat er kan gebeuren? Dat je weer terug verhuist met een ervaring rijker.

Wat zou ik de volgende keer anders doen?

Dit is waarschijnlijk het eerste op je lijst als je gaat emigreren en daarom misschien onnodig om nog eens te melden maar… de taal.

Mijn Frans gaat vooruit, langzaam, veel te langzaam naar mijn mening. Heb ik dat zelf in de hand? Ja, ik zou eigenlijk meer tijd moeten besteden aan Franse les en de hele dag Frans praten. Ik had in Nederland een serieuzere cursus moeten doen.

Mijn tip: Het maakt je leven een stuk makkelijker als je voorbereid bent door bijvoorbeeld de taal (goed) te spreken. Of precies te weten welke administratieve handelingen je moet doen. Dit heb ik zelf niet goed genoeg gedaan en dat merk ik nu.

Wat maakt onze emigratie tot een succes?

Ondanks dat ik me iets beter technisch had kunnen voorbereiden vind ik onze emigratie zeker een succes. Mentaal waren wij er helemaal klaar voor, we hebben uitgebreid afscheid genomen van iedereen en zijn in de zomer aangekomen.

De eerste periode hebben wij 3 maanden met het hele gezin met elkaar gespendeerd. Hierdoor voelden de eerste maanden als een grote vakantie en een geweldig start van de verhuizing. Nu de zomervakantie weer is begonnen hier in Frankrijk merk ik dat het nu anders is. We gaan niet meer van feestje naar feestje want Thijs is nog aan het werk. Gelukkig zijn de lange weekenden wel altijd één groot feest met BBQ’s en vrienden. Verder zijn er vele bezoekjes uit Nederland, wat het ook weer extra gezellig maakt.

Wat de emigratie tot een succes maakt is volgens mij dat we enorm kunnen genieten van het alledaagse leven. Voor mij is dit natuurlijk makkelijker praten dan voor Thijs. Hij heeft nog zijn veeleisende baan. Maar hij geniet er dan weer enorm van als hij de Beaujolais in komt rijden en vanuit de verte onze plek ziet opdoemen tussen de wijnvelden.

Mijn tip: Voor wie droomt van emigreren, omdat je op zoek bent naar een rustiger en langzamer leven, accepteer dan ook dat alles langzamer gaat. Omarm de bureaucratie en heb geen haast. Zorg dat je de tijd hebt om dingen te regelen. Dit is voor mij nog work in progress. Af en toe is het om gek van te worden, maar dan denk ik; wij bouwen hier een leven op voor de rest van onze dagen. Diep ademhalen dus en leven met de dag. De verbouwing kan ook best een jaartje later beginnen.

Emigreren met jonge kinderen

Emigreren met kinderen vergt iets meer voorbereiding maar kan het ook juist makkelijker maken. Kinderen helpen enorm met het integreren.

Wij hebben een fijne school en crèche en zij zijn hier helemaal gewend. Dat geeft enorm veel rust voor ons. Het klopt wat ze zeggen, kinderen willen gewoon bij hun (gelukkige) ouders in de buurt zijn.

Mijn tip: Zorg dat de emigratie voor iedereen werkt. Wij hebben nu een constructie die voor ons werkt, maar als Thijs het niet meer zit zitten om naar Genève te gaan, moeten we iets anders bedenken. En ik heb er ook alle vertrouwen in dat we dat kunnen.

1 jaar weg…

Ik zie ons 1 jarige jubileum echt als een mijlpaal. Ik heb het gevoel dat het speelkwartier nu voorbij is en dat onze emigratie nu af moet zijn. Waar dat gevoel precies vandaan komt weet ik niet. Misschien omdat veel vrienden uit Nederland denken dat we al veel langer weg zijn? Omdat de mensen hier in de omgeving niet meer hun nek breken als ze langsrijden? We zijn niet meer het nieuwtje van de dag, we zijn een normaal onderdeel van het dagelijks leven op het platteland.

Maar een emigratie is natuurlijk nooit af. Volledig integreren zal nog jaren duren, of misschien gebeurd het wel nooit. Dat hoeft ook niet. Als je maar blijft ontdekken en leren, dan verveel je je ook nooit.

Mijn tip: Stel jezelf niet te hoge doelen. Bedenk welke dingen voor jou echt belangrijk zijn. Voor mij zijn dat: kunnen genieten van het leven met elkaar, gelukkige kinderen en sociale contacten. Als die dingen aanwezig zijn, dat komt de rest wel!