Vriendschappen sluiten na een emigratie, hoe doe je dat?

hoe doe je dat?

Een mens is een sociaal wezen. Nieuwe vriendschappen sluiten en het verkrijgen van een sociaal leven zijn daarom dingen om over na te denken als je wilt emigreren.

Inmiddels zijn we nu een jaar in Frankrijk. Aan de ene kant lijkt het of we hier al jaren wonen, aan de andere kant is het jaar ook heel snel gegaan.

De hoogste tijd om eens terug te kijken. Ik was van plan een blog te schrijven over de ups en downs van de emigratie. Maar ik blijf hangen bij het beschrijven van ons sociale leven hier en het krijgen van nieuwe vrienden. Niet geheel onbelangrijk als je een nieuw leven begint.

Ons sociale leven

We genieten hier nog elke dag. Je kunt wel zeggen dat een hoop is meegevallen bij onze emigratie. Zo ook ons sociale leven hier. We hebben veel geluk met de leuke mensen die we hier kennen en ontmoeten. De mensen hier staan hartstikke open voor nieuwe aanwas en hebben absoluut geen probleem met gekke Nederlanders die ook nog eens gebroken Frans spreken.

We hebben inmiddels al een aantal mooie vriendschappen gesloten. Ik vind het wel heel anders om nu vriendschappen te sluiten dan bijvoorbeeld tijdens mijn studententijd. Je hebt nu toch iets meer ‘leven’ achter de rug en de mensen die ik hier ontmoet hebben een hele andere achtergrond dan ik.

Ze zijn ergens anders opgegroeid, spreken een andere taal, hebben een ander beroep en gewoon een heel andere levensverloop. Dit maakt het des te interessanter maar zorgt er ook voor dat je moet aftasten wát voor vriendschap het kan worden.

Mensen leren kennen

Om te beginnen bij het begin, waar leer je mensen kennen als je emigreert? Dit hangt natuurlijk deels af van de plek waar je gaat wonen. De eerste mensen die wij ontmoet hebben, waren onze buren. Niet alleen de directe buren maar eigenlijk iedereen die binnen een straal van een kilometer van ons woont (zoveel zijn dat er niet op het Franse platteland). Vrij snel na de verhuizing organiseren we een buren borrel. Dit blijkt een succes. Hartstikke onwennig natuurlijk want de taal is moeilijk en je kent nog niemand. Maar ons gebaar wordt gewaardeerd en spoedig nodigen buren ons ook uit voor andere feestjes en borrels. Natuurlijk gaan we overal heen. Zo tonen we onze goede wil en leren we veel nieuwe mensen kennen.

Overigens moeten we de gewoonten en gebruiken van Franse borrels nog wel even onder de knie krijgen. Het blijft voor ons lastig om niet te vroeg op te komen dagen.

Mijn tips om mensen te leren kennen

• Mijn eerste tip voor immigranten, doe mee! Op de meeste dorpsfeesten en bijeenkomsten zijn wij wel te vinden. Het wordt gewaardeerd als je interesse toont en mee doet. Thijs zijn deelname aan de conscrit levert ons leuke nieuwe contacten op. Daarnaast is het een leuk feest.
• Het helpt als je kinderen hebt die naar school gaan want daar kom je dan het halve dorp al tegen. Zet je in als vrijwilliger op school als dat kan. Ook een simpel praatje op het schoolplein kan al helpen.
• Support de lokale ondernemers. In de eerste weken na onze aankomst gaan we veel uit lunchen in het dorps restaurant. Ze herkennen ons al snel. Hetzelfde geld voor de cave, de bakker en het kleine dorpswinkeltje.  
• Ik raad niemand aan om dingen te doen die je niet leuk vindt. Want dat straalt er dan ook vanaf. Kijk vooral wat er bij jou past!

Van mensen kennen tot vriendschappen sluiten

Oké, nu heb je misschien veel mensen leren kennen. Maar een echte vriendschap opbouwen duurt langer. Vanuit mijn ervaring in Denver weet ik dat het voor mij persoonlijk een tijd duurt voordat ik iemand echt als goede vriend beschouw. Pas toen ik na 3 jaar wegging was het me duidelijk met wie ik ook nu nog contact zou houden.

Dit is niet voor iedereen hetzelfde. Thijs is een hele open persoonlijkheid en kan al snel hecht zijn met de mensen om hem heen. Super knap vind ik dit. Zelf kijk ik wat langer de kat uit de boom. Nu we een jaar verder zijn kan ik wel zeggen dat ik een paar echte vrienden heb. Een aantal weken geleden had ik mijn eerste meidenavond. Met drie vrouwen uit eten en daarna nog op zoek naar een plek om te dansen. Dat laatste is wat moeilijk op het Franse platteland maar het is uiteindelijk toch gelukt.

Ik heb echt genoten van deze vrouwen avond. Drie vrouwen uit drie verschillende landen, die een totaal andere achtergrond hebben en ook totaal andere persoonlijkheden. Maar dit maakt het des te interessanter. Elke keer als ik ze zie kom ik weer meer te weten over hun leven, hun denkbeelden en ervaringen. Ik leg nog niet mijn hele ziel en zaligheid op tafel, dat duurt nog een paar jaar denk ik. Het begin van het vriendschappen sluiten is er!

Ps; de foto bij dit artikel is natuurlijk van onze lieve vrienden uit Nederland met wie we net een heerlijk bourgondisch weekend hebben gehad.